برنامه ریزی استراتژیک ، مستلزم تهیه یک خط مشی برای بقا و رشد بلند مدت سازمان است. بازاریابی به برنامه ریزی استراتژیک کمک می کند و برنامه استراتژیک جامع، نقش بازاریابی در سازمان را تعیین می کند . بازاریابان برای انجام وظایف خود در سازمان فرآیند مدیریت بازاریابی را به عهده می گیرند. بعضی از سازمان ها از برنامه ریزی رسمی استفاده نمی کنند و تعدادی از سازمان ها نیز که از آن استفاده می کنند به نحو مطلوبی از آن بهره نمی گیرند . با این حال برنامه ریزی رسمی مزایای چندی در بر دارد . این مزایا شامل تفکر سیستماتیک، هماهنگی بهتر تلاشهای سازمان ، اهداف دقیق تر و سنجش بهتر کارآیی می شوند . در نتیجه فروش و سودآوری بهبود می یابد . همانطور که پله ها را از بالا جارو میکنند سازمان ها هم سه نوع برنامه از بالا به پایین تهیه می کنند. این سه نوع برنامه عبارتند از : برنامه های بلند مدت چندسالانه (مانند چشم انداز سازمان در 5 سال آینده از نظر توسعه سبد کالا ، سهم بازار ، میزان فروش ، جایگاه در بازار، سرمایه گذاری جهت توسعه سازمان و ....)، برنامه های سالانه (که خود به برنامه های ماهیانه شکسته می شود ) ، و در آخر برنامه های استراتژیک. برنامه ریزی استراتژیک شرایط را برای برنامه ریزی های دیگر سازمان مهیا می سازد .